فروغ فرخزاد

حرفهایی ناگفتنی دارم

دردهایی با وسعتِ دریا

قلبِ من با بودنت دلخوش

و تو از قلبِ من جدا بودی

توبرایم روزگاری قبل،

     مومنم من ولی...خدا بودی

حیفِ آن شعرهای لیمویی

   که میانِ تک تکِ آنها

          تلخ میشد رفتنت آرام

 و تو شیرینِ قصه ها بودی

من برایت کوه می کندم

قلبِ تو اما!      مرا پس زد

بعدِ سالها نفیر و درد...

       از برم رفتی و ماندحسرت

غصه ی فرهاد شیرین شد

ناله ی شبهاش بودی تو

گفتمت اهسته تر اما...

رفتی و نشنیده بودی تو...

مریض که می شوی
پرستار می شوم ...
می آیم و می نشینم کنار تخت دلتنگی ات
موهایت را 
با دستانم نوازش می کنم
می روم و قرص "ماه " را برایت می آورم!
تب که می کنی
در حوض شب پاشویه ات می کنم
حوضی که همان قرص در آن است
و پتوی نم دار ابر را
رویت می کشم
دستانت را در دستم می گیرم
و تا خود صبح برایت دعا می خوانم
غصه نخور نازنین من
تا خورشید سلامی دوباره کند
خوب شده ای ...

وقتی کسی حالش بده بهش نگید این هم می گذره ..ای بابا ، نگید درست می شه ،
نخواهید با جک های مسخره بخندونیدش
نمی خواد بخنده... خنده اش نمیاد غصه داره... می فهمین؟ غصه داره...
براش از فلسفه ی زندگی حرف نزنین.
از انرژی مثبت و مثبت باش و به چیزهایی که داری فکر کن حرف نزنید.
وقتی کسی ناراحته اصلا این شما نیستین که باید حرف بزنین. شما در حقیقت باید حرف نزنید.

شعر عاشقانه غلامرضا طریقی به نام قسمت آخر

کاش میتوانستیم جای ناز ،نیاز را بشناسیم
کاش جای فریاد ،سکوت را میشنیدیم
کاش جای دلبری،دلربایی می اموختیم
کاش جای الفبای فارسی،الفبای انسانیت می اموختیم
کاش جای دل شکستن،دل بدست اوردن میدانستیم
کاش جای غروب پاییزی ،طلوع بهاری تداعی میکردیم
کاش جای من،ما میبودیم
کاش جای فاصله ، رابطه میذاشتیم
کاش جای نسیم پاییزی،عطر تو در گیسوانم میپیچید
کاش جای چشم به راهی،چشم روشنی برایم داشتی..
و کاش معنای واژه تو،تمامیت وصال بود.....
خلاصه کاش یکی بیاید که تمامیت مرا بلد باشد....